Dorpskerk Barendrecht, ds. Ph. van Wijk
Pinskteren 2010
Mensen van Gods Kerk,
Op Pinksteren worden alle mensen profeten. De leerlingen van Jezus zaten volgens Johannes achter de grendels. Opgesloten in hun beperkte manier van denken, die er ook toe had geleid dat ze Jezus verloochend hadden.
En volgens Lucas duurt het vijftig dagen na Pasen voor ze werkelijk tot de bevrijdende uitbarsting komen van de kracht van Pasen.
Volgens Lucas en Johannes beiden barst hun kring open doordat ze vergeving van de Opgestane over hun oude levensmanier hebben durven aanvaarden.
Dat is de Geest, die hun leven open maakt naar een bevrijde en nieuwe levenshouding. De Geest die van hen profeten maakt.
Vijftig dagen bang om ergens voor uit te komen. En dan opeens allemaal profeten. Werkelijk vrije mensen, omdat ze de ongekende kracht van het vergevende slachtoffer ontdekken. Vanmorgen stel ik onszelf vijf vragen.
Vraag 1.
Durven wij te erkennen dat wij vaak in onze oude manier van denken opgesloten zitten, waar we altijd anderen op alle denkbare manieren tot een slachtoffer maken, ons van anderen afweren, ons tegenover anderen plaatsen? Durven wij, zo mag ik het ook zeggen, te erkennen dat wij nog dagelijks aan het proces van kruisiging meedoen?
Die erkenning: dat is de Geest!
Vraag 2.
Durven wij profeten te zijn? Profeten zijn het die het voor de slachtoffers opnemen. En profeten zijn degenen die zelf desnoods het slachtoffer durfden worden, omdat ze openlijk spraken.
Ik herhaal: durven wij profeten te zijn? Je niet meer schamen en niet meer tegen de ander afzettend, het juist voor de ander op te nemen? Onrecht te benoemen. Aan de kant van de ontrechten te gaan staan.
Dat is de Geest: Hij die je opent voor de slachtoffers en niet bang te zijn zelf slachtoffer te worden.
Vraag 3.
Pinksteren leidt ogenblikkelijk tot het inzicht dat al die onterechte moeilijkheden onder de mensen voortkomen uit het eindeloos leven uit verlangens die je van anderen na-aapt. Die eerste Pinksterchristenen worden een gemeenschap die alles deelt.
De vraag: durven wij los te komen van het materialisme. Van het consumentisme. Van het Zwitserlevengevoel. Van eindeloze orkaan van oneigenlijke verlangens. Om zo een nieuw bestaan van eenvoud en mededeelzaamheid te bouwen? Al ben je dan ook een profetische eenling in een volkomen vermaterialiseerde samenleving?
Vraag 4.
Pinksteren is het feest van een open nieuwe gemeenschap, waar duizenden zo maar in die nieuwe levenshouding werden opgenomen en de vrijheid ervan ervoeren. Begin van de kerk, belofte van het Koninkrijk, Rijk van vrede.
Durven wij te erkennen dat de kerk haar openheid en glans heeft verloren omdat wij er een club van gemaakt hebben waarin we eigen belangen en hobby’s en inzichten ons hebben losgeweekt van de profetische droom van Gods Rijk? En dat de kerk door ons eigen gebrek aan profetische kracht een kwijnend bestaan leidt?
Vraag 5.
Op het Pinksterfeest zijn de dromen en visioenen, het geloof en de profetische kracht er voor alle generaties. Kinderen, tieners, pubers, adolescenten, jongvolwassenen, rijpe volwassenen, gepensioneerden en zeer ouden. Allemaal profeteren ze. Allen vormen in geweldige eendracht de bazuinstoot van een nieuwe toekomst.
Waar zijn onze jongen mensen die dromen van Gods Rijk? Durven wij te erkennen dat wij hen wel hebben leren dromen van leuke dingen, van gadgets, van een goede baan; dat wij hebben opgedreven tot leren en presteren, maar dat we misschien door ons eigen gebrek aan profetisch visioen hen niet hebben leren dromen en profeteren van het Rijk van God?
Mocht u deze vragen ongemakkelijke vragen vinden, en zou u liever wat feestelijks hebben gehoord, omdat er al genoeg ongemakkelijk nieuws in de wereld is: op het Pinksterfeest wordt de eerste christelijke preek gehouden. Die preek is geen peptalk. Dat is een zeer kritische preek. Over verraad aan God, verraad aan Jezus. De mensen worden er diep in hun hart van getroffen. Au! Wat moeten we doen?? Bekeer je, zegt Petrus, tot vergeving van zonden, en je zult de gave van de heilige Geest ontvangen.
En bij duizenden worden ze profeten. Bevrijden. Werkelijk geweldig zoals het dan wordt. De duif van de vrede daalt neer. Er was nooit een tijd dat het Rijk van God zo dichtbij was. Amen.